بررسی سطح IL-22 در مصدومین شیمیایی مبتلا به عوارض دراز مدت ریوی ناشی از گاز خردل

مقدمه: یکی از عوارض دیررس عمده ناشی از مواجهه با سولفورموستارد، عوارض ریوی است. به نظر می رسد که پاسخ های ایمنی و التهابی در ایجاد عوارض کلینیکی نقش دارند.IL-22 عضوی از سایتوکاین های خانوادهIL-10 است که نقش آن در بسیاری از بیماری های التهابی ریوی به اثبات رسیده است.هدف این مطالعه، بررسی رابطه سطح سرمی IL-22 و عوارض دیررس ریوی جانبازان شیمیایی مواجهه یافته با سولفور موستارد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 219 نفر از جانبازان شیمیایی دارای مشکلات جدی ریوی به عنوان گروه مورد و 54 نفر از افراد سالم به عنوان گروه کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. بیماران گروه مورد تحت معاینات کامل ریوی و اسپیرومتری قرار گرفتند و بر اساس معیار طبقه بندی کمیسیون پزشکی بنیاد شهید و امور ایثارگران به دو گروه دارای عوارض شدید (142 نفر) و دارای عوارض خفیف تا متوسط ریوی (57 نفر) طبقه بندی گردیدند. همزمان با معاینات، 2 سی سی نمونه خون از بیماران گرفته و سرم آن جداسازی شد و در دمای 70- درجه فریز گردید. سپس سطح سرمی IL-22 ، با استفاده از کیت R&D، اندازه گیری گردید. نتایج: سطح سرمی IL-22در گروه مورد و گروه کنترل از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. همچنین تفاوت معنی داری میان سطح سرمی IL-22 در گروه دارای عوارض شدید ریوی با گروه دارای عوارض خفیف و متوسط مشاهده نگردید. در این بررسی ارتباط معناداری میان سطح سرمی IL-22 و سن بیماران وجود داشت که نشان می داد با افزایش سن میزان این سایتوکاین در سرم بیماران کاهش یافته است. بحث: اگرچه سطح سرمی IL-22 بین دو گروه مورد و شاهد،تفاوت معنی دار آماری را نشان نداد، ولی این یافته دخیل بودن IL-22 درپاتوژنز عوارض دیررس گاز خردل در ریه را رد نمی کند، چرا که شاید بیانIL-22 در ریه به صورت موضعی دچار تغییر شده باشد، لذا بررسی این سایتوکاین بصورت موضعی نیز توصیه می شود.